زندگی حیوانات

گربه های اهلی حیوانات خانگی از خانواده گربه ها و گوشتخواران هستند. این گربه بین 6 تا 7 ماهگی بالغ می شود و می تواند زایمان کند. ماده ها تا 8 سال و نرها تا 10 سال می توانند جفت گیری کنند دوره بارداری برای گربه ها 61 تا 68 روز (به طور متوسط 63 روز) است.
امروزه حدود 600 میلیون گربه در جهان وجود دارد و آنها تقریباً در همه جا زندگی می کنند.
این گربه در پهلوی «گوربک» نامیده می‌شود که کهن الگوی زبان فارسی امروزی است و همچنین در زبان‌های فارس و فرود افغانستان «پوشکا» و در آذربایجانی و برخی دیگر از زبان‌های ترکی «پوشکا» نامیده می‌شود. یا "توپ" .. در زبان کودکان فارسی نام گربه "پا" است. این نام از صدای "فشار" یا "فشار" گرفته شده است که برای برقراری ارتباط با گربه های دیگر استفاده می شود. در زبان عامیانه، گربه های مو بلند را «گربه های براق» می نامند.
علمی
گربه با نام علمی Felis silvestris catus زیرگونه ای از گربه وحشی با نام علمی Felis catus است. برای تشخیص این حیوان از گونه های وحشی از نام «گربه اهلی» یا «گربه اهلی» استفاده می شود.
اندازه
گربه ها معمولاً بین 2.5 تا 7 کیلوگرم (5.5 تا 16 پوند) وزن دارند. اگرچه در برخی از گونه ها وزن گربه به 11.3 کیلوگرم (25 پوند) می رسد. گربه هایی هم هستند که در اثر پرخوری به وزن 30 کیلوگرم رسیده اند. از طرفی در برخی از انواع گربه های کوچک وزن گربه کمتر از 250 گرم است.
آناتومی گربه نر
چشم ها
گربه ها معمولاً حیواناتی شبگرد هستند و بیشتر روز را به استراحت می گذرانند. دلیل درخشش چشم گربه ها در شب این است که چشمان آنها پوششی به نام صفحه نورانی دارد که به آنها کمک می کند در نور کم بهتر ببینند. بنابراین اگرچه گربه ها توانایی دیدن در تاریکی را ندارند، اما می توانند در نور کم ببینند
ستون فقرات
مانند اکثر پستانداران، گربه ها دارای 7 مهره گردنی، 13 مهره گردنی (انسان دارای 12 مهره)، 7 مهره کمری (انسان دارای 5 مهره کمری) و 3 مهره خاجی (در انتهای بدن) هستند. در این حالت انسان دارای 5 مهره از این دست است. البته یک «گربه مانکس» ۲۲ یا ۲۳ مهره دم دارد (انسان ۳ تا ۵ مهره دم دارد). تعداد مهره های پشت و سینه گربه باعث می شود این حیوان انعطاف پذیرتر و فشرده تر از انسان باشد. گربه ها از خارها در انتهای دم خود برای حفظ تعادل در حین حرکت سریع استفاده می کنند. استخوان ترقوه گربه متحرک است، بنابراین می تواند از هر کانالی که از سر گربه می گذرد عبور کند.
بوکا
گربه ها دندان های بسیار خوبی برای پاره کردن گوشت دارند. در این حیوان، آسیاب اول و آسیاب کوچک با هم جفتی را تشکیل می دهند که مانند قیچی برای بریدن گوشت استفاده می شود. این مکانیسم در بسیاری از گربه ها بیشتر از گرگ ها توسعه یافته است. زبان گربه دارای برجستگی های کوچکی است که برای برداشتن و پاره کردن گوشت یا لاشه استفاده می شود. این برجستگی ها یا تراشه های کوچک ماده خاصی دارند که به تمیز کردن گربه کمک می کند. این برجستگی شبیه یک قلاب کوچک است که در پشت قرار دارد تا از بیرون آمدن گوشت از دهان گربه جلوگیری کند.
تعداد دندان های یک گربه بالغ به 30 عدد می رسد. همچنین دندان های آسیاب گربه ها سطح آسیاب ندارند. اما زبان سوهانا مانند گربه می تواند گوشت را از استخوان جدا کند.
صدا
گربه ها حیواناتی پر سر و صدا هستند و انواع صداها را تولید می کنند. میو رایج ترین و شناخته شده ترین صدای آنهاست و به روش های مختلفی برای اهداف مختلف تولید می شود. خرخر صدای شفابخشی است که کاربردهای شفابخش و ارتباطی برای آنها دارد. از صداهای بلند برای جفت گیری استفاده می شود و از غرش، سوت و صدا برای موقعیت های تهاجمی و دفاعی استفاده می شود. آنها وقتی شکار را خارج از محدوده می بینند صداهای جیغ ایجاد می کنند و ارتباط گربه نیز شامل صداهایی با فرکانس بسیار بالا است (که در محدوده شنوایی انسان نیست).
گوش
32 ماهیچه مختلف در گوش هر گربه وجود دارد که حیوان را قادر می سازد شنوایی را کنترل کند. به این ترتیب گربه می تواند آزادانه هر یک از گوش های خود را نسبت به گوش های دیگر حرکت دهد. با این توانایی، گربه ها می توانند گوش های خود را در جهت مخالف بچرخانند و در یک جهت حرکت کنند. علاوه بر این، بیشتر گربه ها می توانند گوش های خود را بلند کنند. برخلاف سگ ها، گربه های گوش دراز (دارای گوش) بسیار نادر هستند (طبقه اسکاتلندی به دلیل جهش ژنتیکی گوش های بلندی دارد.) وقتی گربه ها عصبانی یا ترسیده اند، گوش های آنها می خوابد. گربه ها همچنین هنگام بازی یا زمانی که صدایی از پشت سرشان می آید گوش های خود را عقب می زنند.
دست و پا
گربه ها حیواناتی پنجه دار مانند سگ هستند. حیوان روی پاهای خود راه می رود. خطوط را می توان با دقت و با حداقل نویز جابجا کرد. وقتی گربه راه می‌رود، می‌تواند پاهای جلویی خود را در جای خود نگه دارد. این ویژگی نه تنها به حیوان کمک می کند تا بی صدا راه برود، بلکه همیشه به پاهای عقب خود متکی است. این ویژگی به ویژه برای حیوانات در زمین های ناهموار مفید است.
مانند سگ ها و سایر پستانداران، گربه ها دو پای خود را روی تردمیل قرار می دهند و سپس دو پای دیگر را به جلو حرکت می دهند. بیشتر پستانداران برای بلند کردن پاهای خود از زمین می خزند.
توئی
مانند هر گونه گربه دیگری (البته به جز یوزپلنگ آسیایی که به درستی نامیده می شود)، گربه ها را می توان پنجه کرد. در حالت عادی و آرام، چنگال های گربه چرمی و مانند پنجه است. این توانایی پنجه های حیوان را تیز نگه می دارد، هنگام شکار به زمین می چسبد و از ایجاد صدا جلوگیری می کند. پنجه های جلویی گربه همیشه تیزتر از چنگال های عقب گربه است. اما گربه ها می توانند به دلخواه پنجه های خود را روی هر یک از پاهای خود باز کنند. آنها از پنجه های خود برای دفاع، شکار، کوهنوردی و پاره کردن یا کشیدن اشیاء با پوسته نرم استفاده می کنند. اگر پنجه گربه در سطحی مانند فرش، فرش یا پارچه ضخیم گیر کند، اگر گربه نتواند خود را آزاد کند، می تواند به حیوان آسیب برساند.
اکثر گربه ها پنج چنگال روی پنجه های جلویی و چهار یا پنج پنجه روی پنجه های عقب دارند. این به دلیل یک جهش ژنتیکی در دوران باستان است. اما گربه های خانگی پنجه های بیشتری دارند.
لانژ
از آنجایی که گربه ها (بر خلاف سگ ها) ریه های کوچکی دارند، زود خسته می شوند. از این رو در حین دویدن و تعقیب طعمه بسیار سریع تلاش می کند تا به حداکثر سرعت برسد.
ثبت
اولین گربه های تابی در قرون وسطی ظاهر شدند. بر اساس نتایج آزمایش DNA، نشان می دهد که تغییر ژنتیکی گربه در دهه 1400 در ترکیه مدرن باعث ایجاد علائم روی پوست گربه شده است. در سال‌های بعد، گربه‌های تابی و خالدار اهمیت مهارت‌های موش‌گیری را برای انسان‌ها از دست دادند و به دلیل زیبایی‌شان مورد تحسین قرار گرفتند و با مردم همزیستی کردند.
تا قرن 19، از آنجایی که انسان ها نژاد گربه را دستکاری نمی کردند (برخلاف سگ ها)، ظاهر گربه ها تغییر چندانی نکرد. اما در دو قرن اخیر، نژادهای مختلف گربه ظاهر شده است.
بالا بردن
جد گربه اهلی از گربه وحشی آفریقایی آمده است. در واقع گربه های وحشی و بومیان استرالیا را می توان اجداد گربه های خانگی استرالیایی نیز نامید. فرزندان تقریباً همه این گربه ها به پنج گربه وحشی ماده از نوع گربه دشتی آفریقایی می رسند که حدود ده هزار سال پیش زندگی با انسان ها را در خاورمیانه انتخاب کردند.
تحقیقات نشان می دهد که این گربه دو بار اهلی شده است. اجداد گربه های اهلی گربه های وحشی بودند که زمانی توسط انسان در خاور نزدیک و بعداً در مصر اهلی شدند.
در مصر باستان گربه را حیوانی مقدس می دانستند. در ابتدا اعتقاد بر این بود که این حیوان برای اولین بار در مصر اهلی شده است. اما کشف بقایای گربه در گور انسان در قبرس نشان می دهد که این گربه در شرق مدیترانه اهلی شده است. از آنجایی که قدمت این مقبره به 9500 سال قبل از شروع تمدن مصر می رسد و از آنجایی که هیچ نشانی از زندگی گربه های وحشی در محیط طبیعی قبرس وجود ندارد، فرض بر این است که کشاورزانی که امروزه در ترکیه زندگی می کنند، گربه های اهلی را با خود آورده اند. این جزیره
کشاورزان شمال شرقی ممکن است اولین کسانی باشند که گربه ها را 9000 سال پیش اهلی کردند. به نظر می رسد چون دانه ها و غلات رشد یافته در مزارع دست ساز موش ها را جذب می کرد، این گربه ها جذب مزارع انسانی شدند. به این ترتیب هدف از رابطه انسان و گربه همنشینی است و منجر به همزیستی این دو موجود می شود. همچنین زندگی با مردم از گربه در برابر گاز گرفتن توسط بسیاری از دشمنان طبیعی خود مانند گرگ و گربه بزرگ محافظت می کند. لازم به ذکر است که این گربه زندگی با مردم را انتخاب کرده است.
چند هزار سال بعد، گربه های اهلی مصر باستان شروع به پخش شدن در سراسر جهان از طریق دریا یا سایر راه های تجاری کردند. پنجه گربه در زمان جمهوری روم وارد اروپا شد.
قطب جنوب تنها جایی است که گربه های خانگی در آن زندگی نمی کنند.
انجمن
زندگی در کنار انسان برای گربه ها (و سایر موجوداتی که با انسان زندگی می کنند) به یک همزیستی کامل تبدیل شده است و این نتیجه هزاران سال تکامل تدریجی این حیوان است. با این حال، اجتماعی بودن گربه به ندرت به نژادهای وحشی این حیوان منتقل شده است. با وجود همه همزیستی بین گربه و انسان، رفتار گربه خانگی به وضوح نشان می دهد که این حیوان انسان را از سایر گربه ها متمایز می کند. یعنی گربه می داند که انسان گربه نیست یا برعکس گربه انسان نیست. این تنوع در رفتار و ارتباطات گربه ها مشهود است. زیرا رفتار و ارتباط گربه ها با انسان ها با رفتار و ارتباط گربه ها با گربه های دیگر کاملا متفاوت است.
مسئولیت انسانی
برخی از افراد اشاره می کنند که از نظر روانی، مراقب گربه نقش مادری را برای او به عهده می گیرد. رفتار یک گربه می تواند بسیار محبت آمیز باشد به خصوص زمانی که از گربه ها از دوران کودکی به خوبی مراقبت می شد برخی از نژادها مانند گربه های بنگال، گربه های Asics و Manx بسیار اجتماعی هستند نکته مهم در مورد رفتار گربه این است که گربه ها هر کاری را به دلیلی انجام می دهند با این حال، گاهی اوقات علت این رفتارها چیزی است که افراد نمی توانند آن را ببینند، بشنوند یا حتی بو کنند
علاوه بر دوستی عمومی گربه، گربه هایی نیز وجود دارند که نمی توان آنها را دوستانه دانست. با این حال، با آموزش صحیح و تقویت رفتار اجتماعی خوب، رفتار اجتماعی گربه می تواند در طول زمان افزایش یابد.
تعارض
در مبارزه با گربه، که ممکن است برای دفاع شخصی یا قلمرو، جفت گیری یا افزایش نفوذ باشد، گربه خم می شود و با خز روی پشتش چشمگیرتر و خطرناک تر به نظر می رسد. یک گربه نیز نشان داده شده است که این رفتار را بازی می کند. مبارزه با گربه معمولاً شامل گرفتن و مشت زدن به بدن و صورت حریف است. اما در این اختلافات طرفین به شدت متضرر می شوند. یک گربه شکست خورده، معمولا با زخم های بیشتری روی صورت یا گوش ها، فرار می کند. در برخی موارد، گربه ها به خود اجازه می دهند با پاهای عقبی قوی خود به زمین ضربه بزنند. همانطور که در بالا ذکر شد، زخم های جنگی نادر است. با این حال، عفونت در این زخم ها در صورت عدم درمان می تواند کشنده باشد.
گربه ها هنگام دعوا خود را بزرگتر نشان می دهند.
وقتی صحبت از جنسیت به میان می‌آید، گربه‌های نر در طول زندگی‌شان بیشتر با هم دعوا می‌کنند و درگیری‌های این جنسیت عواقب جدی‌تری دارد. یک گربه ماده معمولاً برای محافظت از قلمرو یا توله هایش می جنگد.
برای بازی کردن
گربه‌های اهلی، به‌ویژه گربه‌ها، به خاطر طبیعت بازیگوش خود شناخته می‌شوند. این نوع بازی راهی برای آموزش و الگوبرداری از تکنیک های شکار و دفاع است که می تواند برای بچه گربه ها عالی باشد. بسیاری از گربه ها دوست دارند با نخ یا تار بازی کنند و آن را پایین بکشند. این اغلب در انیمیشن نشان داده می شود. این علاقه ممکن است مربوط به غریزه شکار حیوانات باشد. بله، این واقعیت را باید پذیرفت

گربه های اهلی حیوانات خانگی از خانواده گربه ها و گوشتخواران هستند. این گربه بین 6 تا 7 ماهگی بالغ می شود و می تواند زایمان کند. ماده ها تا 8 سال و نرها تا 10 سال می توانند جفت گیری کنند دوره بارداری برای گربه ها 61 تا 68 روز (به طور متوسط 63 روز) است.
امروزه حدود 600 میلیون گربه در جهان وجود دارد و آنها تقریباً در همه جا زندگی می کنند.
این گربه در پهلوی «گوربک» نامیده می‌شود که کهن الگوی زبان فارسی امروزی است و همچنین در زبان‌های فارس و فرود افغانستان «پوشکا» و در آذربایجانی و برخی دیگر از زبان‌های ترکی «پوشکا» نامیده می‌شود. یا "توپ" .. در زبان کودکان فارسی نام گربه "پا" است. این نام از صدای "فشار" یا "فشار" گرفته شده است که برای برقراری ارتباط با گربه های دیگر استفاده می شود. در زبان عامیانه، گربه های مو بلند را «گربه های براق» می نامند.
علمی
گربه با نام علمی Felis silvestris catus زیرگونه ای از گربه وحشی با نام علمی Felis catus است. برای تشخیص این حیوان از گونه های وحشی از نام «گربه اهلی» یا «گربه اهلی» استفاده می شود.
اندازه
گربه ها معمولاً بین 2.5 تا 7 کیلوگرم (5.5 تا 16 پوند) وزن دارند. اگرچه در برخی از گونه ها وزن گربه به 11.3 کیلوگرم (25 پوند) می رسد. گربه هایی هم هستند که در اثر پرخوری به وزن 30 کیلوگرم رسیده اند. از طرفی در برخی از انواع گربه های کوچک وزن گربه کمتر از 250 گرم است.
آناتومی گربه نر
چشم ها
گربه ها معمولاً حیواناتی شبگرد هستند و بیشتر روز را به استراحت می گذرانند. دلیل درخشش چشم گربه ها در شب این است که چشمان آنها پوششی به نام صفحه نورانی دارد که به آنها کمک می کند در نور کم بهتر ببینند. بنابراین اگرچه گربه ها توانایی دیدن در تاریکی را ندارند، اما می توانند در نور کم ببینند
ستون فقرات
مانند اکثر پستانداران، گربه ها دارای 7 مهره گردنی، 13 مهره گردنی (انسان دارای 12 مهره)، 7 مهره کمری (انسان دارای 5 مهره کمری) و 3 مهره خاجی (در انتهای بدن) هستند. در این حالت انسان دارای 5 مهره از این دست است. البته یک «گربه مانکس» ۲۲ یا ۲۳ مهره دم دارد (انسان ۳ تا ۵ مهره دم دارد). تعداد مهره های پشت و سینه گربه باعث می شود این حیوان انعطاف پذیرتر و فشرده تر از انسان باشد. گربه ها از خارها در انتهای دم خود برای حفظ تعادل در حین حرکت سریع استفاده می کنند. استخوان ترقوه گربه متحرک است، بنابراین می تواند از هر کانالی که از سر گربه می گذرد عبور کند.
بوکا
گربه ها دندان های بسیار خوبی برای پاره کردن گوشت دارند. در این حیوان، آسیاب اول و آسیاب کوچک با هم جفتی را تشکیل می دهند که مانند قیچی برای بریدن گوشت استفاده می شود. این مکانیسم در بسیاری از گربه ها بیشتر از گرگ ها توسعه یافته است. زبان گربه دارای برجستگی های کوچکی است که برای برداشتن و پاره کردن گوشت یا لاشه استفاده می شود. این برجستگی ها یا تراشه های کوچک ماده خاصی دارند که به تمیز کردن گربه کمک می کند. این برجستگی شبیه یک قلاب کوچک است که در پشت قرار دارد تا از بیرون آمدن گوشت از دهان گربه جلوگیری کند.
تعداد دندان های یک گربه بالغ به 30 عدد می رسد. همچنین دندان های آسیاب گربه ها سطح آسیاب ندارند. اما زبان سوهانا مانند گربه می تواند گوشت را از استخوان جدا کند.
صدا
گربه ها حیواناتی پر سر و صدا هستند و انواع صداها را تولید می کنند. میو رایج ترین و شناخته شده ترین صدای آنهاست و به روش های مختلفی برای اهداف مختلف تولید می شود. خرخر صدای شفابخشی است که کاربردهای شفابخش و ارتباطی برای آنها دارد. از صداهای بلند برای جفت گیری استفاده می شود و از غرش، سوت و صدا برای موقعیت های تهاجمی و دفاعی استفاده می شود. آنها وقتی شکار را خارج از محدوده می بینند صداهای جیغ ایجاد می کنند و ارتباط گربه نیز شامل صداهایی با فرکانس بسیار بالا است (که در محدوده شنوایی انسان نیست).
گوش
32 ماهیچه مختلف در گوش هر گربه وجود دارد که حیوان را قادر می سازد شنوایی را کنترل کند. به این ترتیب گربه می تواند آزادانه هر یک از گوش های خود را نسبت به گوش های دیگر حرکت دهد. با این توانایی، گربه ها می توانند گوش های خود را در جهت مخالف بچرخانند و در یک جهت حرکت کنند. علاوه بر این، بیشتر گربه ها می توانند گوش های خود را بلند کنند. برخلاف سگ ها، گربه های گوش دراز (دارای گوش) بسیار نادر هستند (طبقه اسکاتلندی به دلیل جهش ژنتیکی گوش های بلندی دارد.) وقتی گربه ها عصبانی یا ترسیده اند، گوش های آنها می خوابد. گربه ها همچنین هنگام بازی یا زمانی که صدایی از پشت سرشان می آید گوش های خود را عقب می زنند.
دست و پا
گربه ها حیواناتی پنجه دار مانند سگ هستند. حیوان روی پاهای خود راه می رود. خطوط را می توان با دقت و با حداقل نویز جابجا کرد. وقتی گربه راه می‌رود، می‌تواند پاهای جلویی خود را در جای خود نگه دارد. این ویژگی نه تنها به حیوان کمک می کند تا بی صدا راه برود، بلکه همیشه به پاهای عقب خود متکی است. این ویژگی به ویژه برای حیوانات در زمین های ناهموار مفید است.
مانند سگ ها و سایر پستانداران، گربه ها دو پای خود را روی تردمیل قرار می دهند و سپس دو پای دیگر را به جلو حرکت می دهند. بیشتر پستانداران برای بلند کردن پاهای خود از زمین می خزند.
توئی
مانند هر گونه گربه دیگری (البته به جز یوزپلنگ آسیایی که به درستی نامیده می شود)، گربه ها را می توان پنجه کرد. در حالت عادی و آرام، چنگال های گربه چرمی و مانند پنجه است. این توانایی پنجه های حیوان را تیز نگه می دارد، هنگام شکار به زمین می چسبد و از ایجاد صدا جلوگیری می کند. پنجه های جلویی گربه همیشه تیزتر از چنگال های عقب گربه است. اما گربه ها می توانند به دلخواه پنجه های خود را روی هر یک از پاهای خود باز کنند. آنها از پنجه های خود برای دفاع، شکار، کوهنوردی و پاره کردن یا کشیدن اشیاء با پوسته نرم استفاده می کنند. اگر پنجه گربه در سطحی مانند فرش، فرش یا پارچه ضخیم گیر کند، اگر گربه نتواند خود را آزاد کند، می تواند به حیوان آسیب برساند.
اکثر گربه ها پنج چنگال روی پنجه های جلویی و چهار یا پنج پنجه روی پنجه های عقب دارند. این به دلیل یک جهش ژنتیکی در دوران باستان است. اما گربه های خانگی پنجه های بیشتری دارند.
لانژ
از آنجایی که گربه ها (بر خلاف سگ ها) ریه های کوچکی دارند، زود خسته می شوند. از این رو در حین دویدن و تعقیب طعمه بسیار سریع تلاش می کند تا به حداکثر سرعت برسد.
ثبت
اولین گربه های تابی در قرون وسطی ظاهر شدند. بر اساس نتایج آزمایش DNA، نشان می دهد که تغییر ژنتیکی گربه در دهه 1400 در ترکیه مدرن باعث ایجاد علائم روی پوست گربه شده است. در سال‌های بعد، گربه‌های تابی و خالدار اهمیت مهارت‌های موش‌گیری را برای انسان‌ها از دست دادند و به دلیل زیبایی‌شان مورد تحسین قرار گرفتند و با مردم همزیستی کردند.
تا قرن 19، از آنجایی که انسان ها نژاد گربه را دستکاری نمی کردند (برخلاف سگ ها)، ظاهر گربه ها تغییر چندانی نکرد. اما در دو قرن اخیر، نژادهای مختلف گربه ظاهر شده است.
بالا بردن
جد گربه اهلی از گربه وحشی آفریقایی آمده است. در واقع گربه های وحشی و بومیان استرالیا را می توان اجداد گربه های خانگی استرالیایی نیز نامید. فرزندان تقریباً همه این گربه ها به پنج گربه وحشی ماده از نوع گربه دشتی آفریقایی می رسند که حدود ده هزار سال پیش زندگی با انسان ها را در خاورمیانه انتخاب کردند.
تحقیقات نشان می دهد که این گربه دو بار اهلی شده است. اجداد گربه های اهلی گربه های وحشی بودند که زمانی توسط انسان در خاور نزدیک و بعداً در مصر اهلی شدند.
در مصر باستان گربه را حیوانی مقدس می دانستند. در ابتدا اعتقاد بر این بود که این حیوان برای اولین بار در مصر اهلی شده است. اما کشف بقایای گربه در گور انسان در قبرس نشان می دهد که این گربه در شرق مدیترانه اهلی شده است. از آنجایی که قدمت این مقبره به 9500 سال قبل از شروع تمدن مصر می رسد و از آنجایی که هیچ نشانی از زندگی گربه های وحشی در محیط طبیعی قبرس وجود ندارد، فرض بر این است که کشاورزانی که امروزه در ترکیه زندگی می کنند، گربه های اهلی را با خود آورده اند. این جزیره
کشاورزان شمال شرقی ممکن است اولین کسانی باشند که گربه ها را 9000 سال پیش اهلی کردند. به نظر می رسد چون دانه ها و غلات رشد یافته در مزارع دست ساز موش ها را جذب می کرد، این گربه ها جذب مزارع انسانی شدند. به این ترتیب هدف از رابطه انسان و گربه همنشینی است و منجر به همزیستی این دو موجود می شود. همچنین زندگی با مردم از گربه در برابر گاز گرفتن توسط بسیاری از دشمنان طبیعی خود مانند گرگ و گربه بزرگ محافظت می کند. لازم به ذکر است که این گربه زندگی با مردم را انتخاب کرده است.
چند هزار سال بعد، گربه های اهلی مصر باستان شروع به پخش شدن در سراسر جهان از طریق دریا یا سایر راه های تجاری کردند. پنجه گربه در زمان جمهوری روم وارد اروپا شد.
قطب جنوب تنها جایی است که گربه های خانگی در آن زندگی نمی کنند.
انجمن
زندگی در کنار انسان برای گربه ها (و سایر موجوداتی که با انسان زندگی می کنند) به یک همزیستی کامل تبدیل شده است و این نتیجه هزاران سال تکامل تدریجی این حیوان است. با این حال، اجتماعی بودن گربه به ندرت به نژادهای وحشی این حیوان منتقل شده است. با وجود همه همزیستی بین گربه و انسان، رفتار گربه خانگی به وضوح نشان می دهد که این حیوان انسان را از سایر گربه ها متمایز می کند. یعنی گربه می داند که انسان گربه نیست یا برعکس گربه انسان نیست. این تنوع در رفتار و ارتباطات گربه ها مشهود است. زیرا رفتار و ارتباط گربه ها با انسان ها با رفتار و ارتباط گربه ها با گربه های دیگر کاملا متفاوت است.
مسئولیت انسانی
برخی از افراد اشاره می کنند که از نظر روانی، مراقب گربه نقش مادری را برای او به عهده می گیرد. رفتار یک گربه می تواند بسیار محبت آمیز باشد به خصوص زمانی که از گربه ها از دوران کودکی به خوبی مراقبت می شد برخی از نژادها مانند گربه های بنگال، گربه های Asics و Manx بسیار اجتماعی هستند نکته مهم در مورد رفتار گربه این است که گربه ها هر کاری را به دلیلی انجام می دهند با این حال، گاهی اوقات علت این رفتارها چیزی است که افراد نمی توانند آن را ببینند، بشنوند یا حتی بو کنند
علاوه بر دوستی عمومی گربه، گربه هایی نیز وجود دارند که نمی توان آنها را دوستانه دانست. با این حال، با آموزش صحیح و تقویت رفتار اجتماعی خوب، رفتار اجتماعی گربه می تواند در طول زمان افزایش یابد.
تعارض
در مبارزه با گربه، که ممکن است برای دفاع شخصی یا قلمرو، جفت گیری یا افزایش نفوذ باشد، گربه خم می شود و با خز روی پشتش چشمگیرتر و خطرناک تر به نظر می رسد. یک گربه نیز نشان داده شده است که این رفتار را بازی می کند. مبارزه با گربه معمولاً شامل گرفتن و مشت زدن به بدن و صورت حریف است. اما در این اختلافات طرفین به شدت متضرر می شوند. یک گربه شکست خورده، معمولا با زخم های بیشتری روی صورت یا گوش ها، فرار می کند. در برخی موارد، گربه ها به خود اجازه می دهند با پاهای عقبی قوی خود به زمین ضربه بزنند. همانطور که در بالا ذکر شد، زخم های جنگی نادر است. با این حال، عفونت در این زخم ها در صورت عدم درمان می تواند کشنده باشد.
گربه ها هنگام دعوا خود را بزرگتر نشان می دهند.
وقتی صحبت از جنسیت به میان می‌آید، گربه‌های نر در طول زندگی‌شان بیشتر با هم دعوا می‌کنند و درگیری‌های این جنسیت عواقب جدی‌تری دارد. یک گربه ماده معمولاً برای محافظت از قلمرو یا توله هایش می جنگد.
برای بازی کردن
گربه‌های اهلی، به‌ویژه گربه‌ها، به خاطر طبیعت بازیگوش خود شناخته می‌شوند. این نوع بازی راهی برای آموزش و الگوبرداری از تکنیک های شکار و دفاع است که می تواند برای بچه گربه ها عالی باشد. بسیاری از گربه ها دوست دارند با نخ یا تار بازی کنند و آن را پایین بکشند. این اغلب در انیمیشن نشان داده می شود. این علاقه ممکن است مربوط به غریزه شکار حیوانات باشد. بله، این واقعیت را باید پذیرفت